Τα ράφια είναι γεμάτα σωτήρες

Είσαι μάνα και δεν προλαβαίνεις να δεις το παιδί σου. Έχεις πεθερά τις επτά θανάσιμες, συμπυκνωμένες σε μία. Έχεις πτυχίο λογιστή, αλλά θες να μοστράρεσαι ως μάνατζερ. Θες να κόψεις το κάπνισμα και επειδή αγχώνεσαι που δεν τα καταφέρνεις, ανάβεις άλλο ένα, για να χαλαρώσεις. Θες να χάσεις 20 κιλά για να είσαι κομψή στον γάμο της ξαδέλφης την ερχόμενη εβδομάδα. Θες να γίνεις πιο ευτυχισμένος, πιο ώριμος, πιο έξυπνος. Θες να σώσεις τον γάμο σου. Για όλα υπάρχει λύση. Γραμμένη από διακεκριμένους ερευνητές σε τόνους χαρτιού και σε εκατομμύρια βιβλία. Όταν τα πρωτοείδα στο ράφι ενός βιβλιοπωλείου, απόρησα. Στην αρχή, ποιος τα γράφει όλα αυτά. Και αφού περιπλανήθηκα για ώρα ανάμεσα σε δόκτορες και ειδικούς από πανεπιστήμια όλου του κόσμου- υπάρχουν τόσοι ειδικοί ρε παιδί μου;- άρχισα να αναρωτιέμαι ποιος τα διαβάζει. Διέθεσα ένα τεταρτάκι καθισμένος διακριτικά σε μια γωνιά κεντρικού βιβλιοπωλείου και περίμενα. Και δεν άργησαν να σκάνε μύτη οι πρώτοι ενδιαφερόμενοι. Και άλλος να διαλέγει πώς θα χρησιμοποιήσει καλύτερα τον εγκέφαλό του, άλλος να προσπαθεί να δει πώς θα σώσει τον γάμο του, μια κυρία να ψάχνει συμβουλές για το πώς θα μπορεί να είναι σωστή μάνα μέσα σε ένα τέταρτο... Την πλησιάζω διακριτικά και τι ρωτώ με συνωμοτικό ύφος: «Είναι καλό;». «Φοβερό! Είχα διαβάσει και το άλλο για το πώς θα γίνω ευτυχισμένη σε έναν μήνα». «Και γίνατε;», ρωτάω με άγχος ότι εδώ έχει λαβράκι. «Η δρ.... (κάτι που δεν έπιασα) υποστηρίζει πως θέλει χρόνο. Προσπαθώ να είμαι χαλαρή, να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων, να συζητώ το κάθε μου πρόβλημα και να μην εκνευρίζομαι με το παραμικρό». Ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα πως όσο δεν χρησιμοποιούμε τον εγκέφαλό μας τόσο θα χρειαζόμαστε δόκτορες να μας δίνουν συμβουλές. Και όσο θα διαθέτουμε τον ελάχιστο χρόνο που έχουμε, για να διαβάζουμε πώς θα γίνουμε καλύτεροι σύντροφοί και γονείς, αντί να τον διαθέτουμε στους αγαπημένους μας, το αυτονόητο θα διδάσκεται, οι λύσεις θα παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες και τα ράφια θα γεμίζουν σωτήρες.