Ας μάθουμε το σώμα μας

Η έκθεση «Βodies- ένα ταξίδι στο ανθρώπινο σώμα», που φιλοξενείται αυτές τις μέρες στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, έχοντας περάσει από δεκαπέντε χώρες με έντεκα εκατομμύρια επισκέπτες, με ξάφνιασε ευχάριστα. Περίμενα αναπαραστάσεις και όχι αληθινά ανθρώπινα σώματα- ολόκληρα ή μέρη τους- που έμαθα ότι έχουν διατηρηθεί έως και το κυτταρικό επίπεδο μέσω μιας πρωτοποριακής διαδικασίας, που λέγεται πολυμερής συντήρηση και χρησιμοποιεί υγρή σιλικόνη (ένα σώμα χρειάζεται για να ετοιμαστεί με αυτόν τον τρόπο έως και έναν χρόνο). Οι μύες διακρίνονται ατόφιοι σε στάσεις πραγματικής κίνησης, καθώς τα σώματα στέκονται όρθια σε αθλητικές στάσεις, με μπάλες και ρακέτες! Τα πραγματικά νεύρα ενός ολόκληρου σώματος, χωρίς τους μυς και τα κόκαλα, κρέμονται σαν μεταξωτές κλωστές από ένα κεφάλι. Μια σπονδυλική στήλη έχει απογυμνωθεί τελείως και ξαπλώνει χωρίς ντροπή σε μια βιτρίνα. Αυθεντικά ανθρώπινα όργανα δείχνουν τη φθορά που παθαίνουν με το κάπνισμα (μπρρρ... οι κατάμαυροι πνεύμονες), το ποτό (ένα σιχαμερό κίτρινο συκώτι) ή τις αρρώστιες (ένας «καμένος» εγκέφαλος από εγκεφαλικό επεισόδιο σε τομή ή ένας απογυμνωμένος από το δέρμα μαστός με καρκίνο). Ακόμα και πραγματικά έμβρυα 5, 8 και 14 εβδομάδων κοιτάνε με τα μικροσκοπικά ματάκια τους επισκέπτες- όσους το αντέξουν. Εκεί διάβασα για πρώτη φορά ότι οι πιο μακρείς μύες μας είναι του γλουτού και τα πιο μεγάλα κύτταρά μας αυτά του νωτιαίου μυελού. Τα μικρότερα; Τα σπερματοζωάρια. Άκουσα επίσης για πρώτη φορά ότι το τικ-τακ της καρδιάς μας δεν οφείλεται στις συσπάσεις της, αλλά στο κλείσιμο των βαλβίδων. Και ότι κάθε σταγόνα από το αίμα μας περνά μια φορά το λεπτό από την καρδιά μας! Συνιστώ, λοιπόν, τα «Βodies» ανεπιφύλακτα, για όλες τις ηλικίες!

Πολλή διαφήμιση πέφτει

Η ταινία της Βαρντάλος διαφημίζει την Ελλάδα και επίσης ξεκινά και το υπουργείο Τουρισμού νέα διαφημιστική καμπάνια για την Ελλάδα, κι όλα αυτά μετά το καλοκαίρι του «Μάμα μία» που διαφήμιζε την Ελλάδα, άσε δε ένα σωρό ταινίες που θα γυρίζονται εδώ τώρα πια, μέχρι και ινδικές, και θα διαφημίζουν την Ελλάδα. Είναι να αναρωτιέται κανείς αν τόσο πολύ διαφήμιση χρειάζεται αυτή τη στιγμή, ή μήπως είναι καλύτερα να αναβληθεί με κάποιο τρόπο; Είναι για διαφήμιση αυτή την εποχή η Ελλάδα ή μήπως είναι καλύτερα να την κρύψουμε κάπου μαζί με μας όλους, να της κάνουμε ένα λίφτινγκ, κάτι, πριν την ξαναβγάλουμε στο κλαρί; Να σενιάρουμε πρώτα λίγο τις εξοχές της, λίγο τους δρόμους, τις εθνικές οδούς, να τις καθαρίσουμε και να ετοιμάσουμε τις χωματερές τις κανονικές, τις επίσημες, τις επιστημονικές όπου θα μαζευτούν όλα τα σκουπίδια της υπαίθρου και θα λάμψει η υπόλοιπη ύπαιθρος; Να συμμαζέψουμε και την πρωτεύουσά της λίγο, να τη συνεφέρουμε, να την περιποιηθούμε, κι όταν ορθοποδήσει να την κοιτάξουμε στα μάτια και να την αγαπήσουμε λίγο περισσότερο και λίγο βαθύτερα πριν τη βγάλουμε ξανά στις αγορές να ανταγωνιστεί τις άλλες ξανθές νότιες ηλιόλουστες και φιλικές πολιτείες. Γιατί δεν αντέχει άλλο τον ανταγωνισμό η γηραιά μας κυρία έτσι που της φορτώσαμε τα μίση και τα πάθη μας να τα κουβαλά στο ταλαίπωρο κορμί της. Ούτε αυτή ούτε οι άλλες, οι οποίες εκεί που φώναζαν και διαμαρτύρονταν για την πυκνή τους δόμηση και την έλλειψη πρασίνου, βρέθηκαν επιπλέον με εγκαύματα τρίτου βαθμού και μώλωπες, να μην ξέρουν πού να κρύψουν τα χάλια τους. Χρειάζονται διακοπές και ξεκούραση πόλεις και χωριά, χρειάζονται φροντίδα και προδέρμ πριν ξαναρχίσει η διαφήμιση της ζηλευτής ομορφιάς τους, δεν τα βγάζουν πέρα...