Διχάζουν οι «Ρομπέν των φτωχών»

«Είμαστε οι νέοι «Ρομπέν των φτωχών». Δίνουμε δωρεάν τα αγαθά πρώτης ανάγκης σε αυτούς που τα χρειάζονται. Αυτός είναι ο λόγος που κάνουμε τις απαλλοτριώσεις των σούπερ μάρκετ και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε». . Στις 31 Μαΐου μαζί με μια ομάδα κουκουλοφόρων εισέβαλαν στο σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτη στα Εξάρχεια και φόρτωσαν τρόφιμα σε καροτσάκια, τα οποία μοίρασαν στη συνέχεια σε πολίτες που βρίσκονταν στη λαϊκή αγορά της οδού Καλλιδρομίου. Ακολούθησε η «απαλλοτρίωση», σύμφωνα με τον ορισμό των αναρχικών, των σούπερ μάρκετ Βερόπουλος και DΙΑ, στις 14 Ιουνίου στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, ακολούθησε μια ακόμη επιδρομή σε σούπερ μάρκετ στη Νέα Σμύρνη, ενώ την προηγούμενη Πέμπτη 100 κουκουλοφόροι άδειασαν«Η οικονομική κρίση βοηθά ώστε τέτοιες πράξεις να έχουν πέραση στον κόσμο και να αποκτούν και μια ρομαντική διάσταση» τα ράφια του σούπερ μάρκετ Μασούτης στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια μοίρασαν τα τρόφιμα σε πολίτες. «Ο κόσμος έχει ανάγκη αυτό που κάνουμε. Παππούδες, γιαγιάδες, μητέρες μάς έλεγαν ευχαριστώ που τους δίναμε δωρεάν τυριά, αλλαντικά και κονσέρβες. Δεν βρέθηκε ούτε ένας που να αρνηθεί αυτό που του δίναμε. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να συνεχίσουμε». «Επικοινωνιακός συμψηφισμός» «Με τέτοιου είδους ενέργειες επιχειρείται ένα είδος επικοινωνιακού συμψηφισμού από τον χώρο των αναρχικών. Οι ομάδες των κουκουλοφόρων που κλέβουν τα τρόφιμα από τα ράφια και τα ψυγεία των σούπερ μάρκετ είναι πιθανόν να έχουν στενή σχέση και με τις ομάδες που σπάνε βιτρίνες καταστημάτων και πυρπολούν υποκαταστήματα τραπεζών. Όσο παλαιοεπαναστατικό χαρακτήρα και να προσπαθούν να προσδώσουν σε αυτές τις ενέργειες, έχω την άποψη πως δεν πρόκειται για ένα άλλο είδος επαναστατών που δρουν μακριά από τις ομάδες των κουκουλοφόρων όπως τις γνωρίζουμε. O αναρχικός χώρος επιχειρεί με αυτές τις «απαλλοτριώσεις» των τροφίμων και το μοίρασμά τους στους πολίτες να εξωραΐσει κακώς κείμενα του Αποφασισμένοι να συνεχίσουν τις «απαλλοτριώσεις», όπως αποκαλούν τις κλοπές προϊόντων από σούπερ μάρκετ και το μοίρασμά τους στον κόσμο, δηλώνουν οι αναρχικοί χώρου και να δημιουργήσει μια εικόνα συμπάθειας στους πολίτες. «Από τη μια επιχειρούν να δώσουν μια άλλη εικόνα ηθικής. Των ανθρώπων που βοηθούν τους συνανθρώπους τους που δεν έχουν τα χρήματα να αγοράσουν κάποια είδη. Από την άλλη επιχειρούν να πουν πως δεν είμαστε μόνο υπεύθυνοι για το κάψιμο της σημαίας ή των ΑΤΜ, αλλά έχουμε και κοινωνικό πρόσωπο». «Ήμουν στη λαϊκή και ψώνιζα εκείνη τη στιγμή, όμως στο πάνω σημείο της προς Ολυμπιάδος. Η αντίδραση του κόσμου που κατέφθανε με τα προϊόντα ήταν πάρα πολύ θετική! Όλοι έλεγαν ότι καλά έκαναν και πόσο ακριβή έχει γίνει η ζωή. Μπράβο στα παιδιά και μακάρι να πολλαπλασιαστούν Στο Αμβούργο δραστηριοποιείται η πιο ευφάνταστη ομάδα «Ρομπέν των φτωχών». Τα 30 μέλη της ομάδας ντύνονται με στολές ηρώων από κόμικς και «χτυπάνε» καταστήματα με ακριβά προϊόντα τέτοιες δράσεις!!», γράφει στο indymedia ένας από τους αυτόπτες μάρτυρες της τελευταίας «απαλλοτρίωσης» στη Θεσσαλονίκη. Ένας άλλος στον ίδιο δικτυακό χώρο επισημαίνει: «σχολιάζεται θετικά σήμερα σε χώρους εργασίας και καφενεία της περιοχής. Μου έκανε πολλή εντύπωση με πόσο θετικό τρόπο μιλούσαν για τους αναρχικούς». «Η οικονομική κρίση που υπάρχει βοηθά ώστε τέτοιες πράξεις να έχουν πέραση στον κόσμο και να αποκτούν και μια ρομαντική διάσταση και ένα λαϊκό έρεισμα. Δεν πρέπει όμως σε καμία περίπτωση να λειτουργεί το μοίρασμα των προϊόντων ως άλλοθι για μια παράνομη πράξη.

Κι ύστερα ήρθαν οι μελιτζάνες

O σεμνός ήταν αυτός που μιλούσε από το βήμα. Ταλέντο ρητορείας, προικισμένη εκφορά λόγου, δοκιμασμένο θέαμα, μόνο που τόσο δοκιμάστηκε ώστε να αρχίσει να χάνει το γούστο του. Μπορεί να μην είναι συγκλονιστική ως Διεθνής Έκθεση η ΔΕΘ, αλλά ως ντόπια τελετή έχει αποκτήσει τη σημασία ενός ελληνικού Χαλοουίν, τουλάχιστον. Πάντα μας έλειπε μια φθινοπωρινή γιορτή. Κι ας είναι εντελώς αντίθετη από το Χαλοουίν, σοβαρή και γραβατοφερεμένη, τεχνολογική και οικονομίστικη, αν το καλοσκεφτείς όλα αυτά μαζί στο βάθος περιέχουν μεγάλη δόση τρόμου για πολύ κόσμο, πιο ισχυρού από αυτόν που πουλάνε τα πιτσιρίκια ντυμένα κακές μάγισσες το Χαλοουίν. Συμβολικά ήταν φορτωμένη όπως έπρεπε. Στο βήμα η σεμνότης, από κάτω η έλλειψη σεμνότητας: όλοι αυτοί οι διαδηλωτές που σπατάλησαν ένα σωρό ζαρζαβατικά για να δείξουν την αντίθεσή τους στον Πρωθυπουργό και στον λόγο του, σίγουρα δημιούργησαν ένα κλίμα γραφικό, ενδιαφέρον και πολύχρωμο, αν και κάπως υποτιμητικό για τα λαχανικά. Γιατί να θεωρείται σύμβολο αποδοκιμασίας η ντομάτα, η υπέροχη, ωφέλιμη, δροσερή και γεμάτη βιταμίνες, που μάλιστα ζει τη μεταβατική της εποχή, από εποχικό λαχανικό ετοιμάζεται να γίνει θερμοκηπίου και να ακριβύνει; Ευτυχώς οι διαμαρτυρόμενοι σκέφτηκαν και τις μελιτζάνες, πιο ανθεκτικές στις ρίψεις, πιο κρουστές, χτυπάνε αλλά δεν χαλάνε. Υπήρξε ένα περίσσευμα μελιτζάνας, ένα κονδύλι για πολιτικές μελιτζάνες, όπως δίνεται για αφίσες, για ντουντούκες, για πλακάτ. Όμως η μελιτζάνα έχει άλλη δυναμική. Στρώθηκαν στην άσφαλτο οι μελιτζάνες της διαμαρτυρίας κι αμέσως δημιουργήθηκε κάτι σαν τελετή λήξης: βρέθηκαν άνθρωποι που άρχισαν να σκύβουν και να τις μαζεύουν σε σακούλες πλαστικές. Χωρίς μιλιά, εντελώς άσεμνα αλλά εξαιρετικά ταπεινά, χωρίς ρητορεία, αλλά και χωρίς κουράγιο για διαμαρτυρία. Και δεν θα μάθουμε ούτε πώς τις μαγείρεψαν.

Ντοπαρισμένες υπερπαραγωγές-ελληνικό σινεμά

ΣΑΝ ΤΑ ΝΤΟΠΑΡΙΣΜΕΝΑ σώματα των αθλητών από τις αναβολικές ουσίες μοιάζουν πολλές σημερινές, κινηματογραφικές υπερπαραγωγές - όχι μόνο του Χόλιγουντ, αλλά και από την Ασία ή άλλες γωνιές της Γης...- οι οποίες είναι βουτηγμένες στα ψηφιακά εφέ και κατασκευασμένες στα κομπιούτερ. Όπως δηλαδή τα ντοπαρισμένα κορμιά των αθλητών δεν έχουν καμιά σχέση με τα αθλητικά ιδεώδη, έτσι και πολλά ψηφιακά φιλμ δεν έχουν καμία σχέση με την «κινηματογραφική τέχνη»- άντε το πολύ να τα πεις τεχνολογικά, εικονικά επιτεύγματα... Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι θα γυρίσεις την πλάτη στην εποχή σου. Το ζήτημα είναι να καταφέρεις να εντάξεις αυτά τα τεχνολογικά επιτεύγματα στην υπηρεσία της τέχνης του κινηματογράφου, διαφορετικά μιλάμε για videogames κατασκευές. Η νέα κινηματογραφική σεζόν αρχίζει αυτές τις μέρες με τις περισσότερες ταινίες ανάλογης... κοπής και ραφής . Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ο ελληνικός κινηματογράφος. Γιατί, άραγε, νομίζουμε ότι χρόνο με τον χρόνο όλο και περισσότερες ελληνικές ταινίες πάνε πολύ καλά στα ταμεία και το σινεφίλ κοινό δεν γυρίζει, πλέον, την πλάτη στον εγχώριο κινηματογράφο; Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά ο κυριότερος νομίζω ότι οφείλεται στην ανάγκη του θεατή να ακούσει τη δική του γλώσσα στο «πανί». Και στο ότι έχει βαρεθεί την πληθώρα των ψηφιακών και μεταλλαγμένων φιλμ-videogames. Κάτι που εκφράζεται, πια, και σε αρκετές που μας πέρασε ο «Εl Greco»- πάνω από 1.200.000 εισιτήρια κατατρόπωσε όλους τους χολιγουντιανούς ψηφιακούς «υπερκολοσσούς» (στα χαρτιά αυτό, γιατί στην πραγματικότητα κοστίζουν ελάχιστα και πλασάρονται ως ακριβά φιλμ). Φέτος, επίσης, πήγαν σούπερ στα ταμεία και οι ελληνικές κωμωδίες . Οι αντιρρήσεις για τις ελληνικές ταινίες πολλές, αλλά το θέμα δεν είναι εκεί, μα στο γεγονός ότι ελληνικά προϊόντα καταφέρνουν - επιτέλους!- όχι μόνο να είναι ανταγωνιστικά με τα ξένα, αλλά και να τα ξεπερνούν!