Το πέλαγος είναι ρηχό

Ετοιμαζόμαστε να μιμηθούμε τους νόμους που θέσπισε με τόση αποτελεσματικότητα- κυρίως για να επανεκλέγεται και να έχει τρομερό σουξέ στα κορίτσια- ο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία για να ξαποστέλνει τους μετανάστες στην πατρίδα τους. Υποθέτω ότι θα περιλαμβάνει διατάξεις ευφάνταστες και χαμογελαστές σαν τον ίδιο τον Καβαλιέρε, με κριτήρια όχι μόνο το χρώμα του δέρματος και την ήπειρο προέλευσης, αλλά και το χρώμα του πουκαμίσου, του παντελονιού και των εσωρούχων, που άδικα έχουν κηρυχτεί σε αφάνεια. Ντροπή μας, να έχουμε ανάγκη τον Μπερλουσκόνι, λες κι εμείς εδώ στερούμαστε φαντασίας. Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που είμαστε σε θέση να σκεφτούμε μόνοι μας, πέρα από το να στέλνουμε πίσω τους μετανάστες αμέσως μόλις τους απαγγελθεί κατηγορία και χωρίς να περιμένουμε απόφαση δικαστική, όπως ήδη νομοθετήσαμε. Μπορούμε να τους ζυγίζουμε αμέσως μόλις πατάνε το πόδι τους επί ελληνικού εδάφους και να περνάνε μόνο οι αδύνατοι, αλλά επειδή είναι ήδη αδύνατοι οι περισσότεροι, να βάλουμε πολύ χαμηλά τον πήχυ της ζυγαριάς. Έτσι θα ξεχωρίζουν για χρόνια από μακριά, μια και εμείς πια έχουμε γίνει μια χαρά καλοθρεμμένοι. Μια ιδέα ρίχνω, καταλαβαίνετε ότι σηκώνει επεξεργασία. Μπορούμε να καθιερώσουμε πρώτο και καλύτερο το κριτήριο της επιβίωσης στη θάλασσα, όποιος καταφέρει να φτάσει κολυμπώντας θα παίρνει μερικούς πόντους παραμονής, αν στη συνέχεια περάσει και τις εξετάσεις ελληνομάθειας που θα στηθούν στις παραλίες. Γενικά πρέπει να αποφύγουμε στρατόπεδα συγκέντρωσης και άλλα τέτοια μέτρα που θυμίζουν ναζί, και να σκεφτούμε πρωτότυπες επαναπροωθήσεις. Ας πούμε διαγωνισμούς βουτιάς, κριτήρια φύλου και ηλικίας, δοκιμασίες αντοχής σε συνθήκες ερημοποίησης, ή σε συνθήκες ναυαγίου, ελληνοποίηση προθύμων να βαφτιστούν ελληνορθόδοξοι και να στελεχώσουν το δυναμικό κατοίκων ακριτικών βραχονησίδων χωρίς επίδομα και αιγοπρόβατα. Αυτό πάλι γιατί δεν το σκέφτηκε κανείς, απορώ...