Το ποδήλατο είναι πάλι μόδα

Τώρα που εγώ δεν έχω πια ποδήλατο, το ποδήλατο είναι μόδα. Τώρα που αποφάσισα να εγκαταλείψω τον αγώνα, το ποδήλατο ξανάγινε μόδα.

Τώρα που μου έκλεψαν και το τελευταίο, δεμένο με λουκέτο που δεν άνοιγε με τίποτα κ.λπ. κ.λπ. Τώρα που αγόρασα για τρίτη χρονιά ή ίσως και τέταρτη την κάρτα μου απεριορίστων διαδρομών με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, το πιο ατομικό και ριψοκίνδυνο μέσο ατομικής μεταφοράς ξανάγινε μόδα. Τώρα που προσχώρησα οριστικά στους επιβάτες, τώρα που κάνω κοινωνικές μελέτες σε κάθε διαδρομή, η μόδα επιτάσσει να βρίσκεται κανείς σε δυο ρόδες και να ισορροπεί ριψοκίνδυνα.

Πολύ αργά για ανθρώπους που συνήθισαν ήδη τη βραδύτητα. Για σκεφτείτε όμως, είναι πολύ σημαντική μόδα αυτή. Πόσο καιρό έκανε το ποδήλατο να περάσει από τα παιδικά παιχνίδια σε κάτι που μετράει και για τους ενήλικες; Σε κάτι που μπορεί να σε πάει από τη μια άκρη της πόλης στην άλλη; Και προσέξτε, δεν έγινε μόδα επειδή κάποιος καλλιτέχνης με επιρροή αποφάσισε να το λανσάρει σε μια εταιρεία παραγωγής. Έγινε μόδα επειδή υπάρχουν αρκετοί τρελοί που οραματίζονται την Αθήνα σαν πόλη ανθρώπινη. Αρκετοί για να το κάνουν μόδα, όχι αρκετοί για να κάνουν την Αθήνα ανθρώπινη. Αλλά από τη μόδα πολλά μπορεί να ξεκινήσουν. Έχουν ωραία ποδήλατα αυτοί οι μοντέρνοι και κάνουν πολύ πρωτότυπες βόλτες. Δεν μοιάζουν καθόλου με κείνες που έκανα εγώ πριν από δέκα χρόνια, αν και πολύ φοβάμαι ότι οι οδηγοί αυτοκινήτων συνεχίζουν να είναι εξίσου επικίνδυνοι.

Δεν αρκεί να γίνει μόδα το ποδήλατο, δεν αρκεί να είναι πολλοί οι ποδηλάτες, χρειάζεται και κάποια απόφαση κυκλοφοριακή, κάποιες ρυθμίσεις, κάπως να αντιληφθεί το περιβάλλον την ύπαρξή του. Κι αυτό βέβαια είναι το πιο δύσκολο.

Μια ενημέρωση και δυο

Να σας κάνω μια ενημέρωση, προτείνει η νεαρή στο Τμήμα Προσωπικής Φροντίδας του πολυκαταστήματος κι αρχίζει να εξυμνεί τα προσόντα των επιθεμάτων για δερματικούς ερεθισμούς, τα οποία είναι «διαφανές» διευκρινίζει.

Την ακούω, στο τέλος δεν κρατιέμαι, λέω, «να σας κάνω κι εγώ μια ενημέρωση, το “διαφανές” στον πληθυντικό είναι “διαφανή”». Αγριεύει το πρόσωπό της, γουρλώνει κατάπληκτη τα μάτια. Μα τι της λέω τώρα; «Είναι τριτόκλιτο, επιμένω εγώ το ούφο, ο, η διαφανής, το διαφανές...». Και με κόβει θυμωμένη: «Δεν ασχολούμαι με τέτοια θέματα!».

Σωστά. Αν και πουλάει διαφανή επιθέματα δεν ασχολείται με τον πληθυντικό αυτών των καταραμένων των τριτόκλιτων και δικατάληκτων. Στο κάτω κάτω έκανε στο σχολείο μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών από τα 12 της χρόνια, ως κύριο μάθημα παρακαλώ, κι αν τέλειωσε το Λύκειο, που θα το τέλειωσε, γιατί δεν μπορείς την σήμερον ημέρα να πουλάς διαφανή επιθέματα χωρίς απολυτήριο Λυκείου, θα έχει κάνει μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών επί έξι χρόνια.

Επιτέλεσε λοιπόν το καθήκον της απέναντι στο τρομακτικό τοτέμ της αιώνιας αυτής γλώσσας και είναι λογικό να αγριεύει όταν κάποιος άγνωστος τής υποδεικνύει τα τριτόκλιτα, τα οποία στο κάτω κάτω δεν είναι καν αρχαία. Δεν τη νοιάζει αν το διαφανές είναι τριτόκλιτο, κι αφού δεν τη νοιάζει αυτή, που είναι νέα και θα ζήσει μαζί του πολύ περισσότερο, εμένα τι με κόφτει; Ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος άνθρωπος είναι που δεν θέλει να ασχοληθεί με τη σωστή κλίση των τριτόκλιτων, συνέχεια συναντάς, ιδίως νέους, της γενιάς με τα έξι χρόνια Αρχαία, να μην μπορούν να το χειριστούν αυτό το έρμο το διαφανές και να γίνονται αγενές. Ε λοιπόν, ας πάει στην ευχή, καλόν του καταβόδιον...