Μαντίλες στην Τεχεράνη

Ποταμός από εικόνες ξέφυγε από την Τεχεράνη, όπως ξεφεύγουν από τις υποχρεωτικές μαντίλες τα μαλλιά των κοριτσιών. Ασυγκράτητα τα σώματα φανερώνονται από τα μακριά παντελόνια, τις μπλούζες, τα μανίκια. Κάνουν την έξοδό τους αγκώνες και μπράτσα, ώμοι, γόνατα, στήθη, πρωτοστατούν μέτωπα και μάτια. Τόσα χρόνια πιεσμένα νιάτα έτοιμα να ξεχυθούν ποτάμι. Στο φόντο βλέπεις μια πόλη με μεγάλα κτίρια, καινούργια αυτοκίνητα, πλούσιο ντεκόρ, ο κόσμος δεν πεινάει, πώς να τον κρατήσεις σκυμμένο; Κι οι ταραχές μοιάζουν πολύ με τις ταραχές άλλων πόλεων, καίγονται κάδοι, τρέχουν νεαροί, χτυπάνε αστυνομικοί, αναποδογυρίζουν αυτοκίνητα, καμιά πρωτοτυπία. Κάποια κορίτσια φέρνουν στο πρόσωπο τη μαντίλα σαν φερετζέ, για να μη φαίνονται ή για τα δακρυγόνα. Αλλά πιο πολλά τη ρίχνουν πίσω, όσο πίσω γίνεται, και εμφανίζονται αυτά που πρέπει υποτίθεται να καλύπτει η μαντίλα: τα μαλλιά μπροστά στο μέτωπο. Μια με γυαλιά έχει κάνει ξανθές μες. Μες χωρίς ενοχές. Πώς ξέφευγε από τους Φρουρούς της Επανάστασης; Και οι γραμμές του προσώπου καθώς σχηματίζει το πιγούνι και μετά οι σκιές του λαιμού, όλα αυτά τα απαγορευμένα, λάμπουν. Τι όμορφες που είναι οι νεαρές Περσίδες! Αυτές οι επαναστατικές εικόνες μου αρέσουν. Μέτωπα και μαλλιά, πιγούνια και λαιμοί, χαμόγελα ευτυχίας για το σώμα που τολμάει. Αυτές οι μαντίλες δεν σκεπάζουν τίποτα, απλώς αναδεικνύουν σαν ένα πλαίσιο τη γυναικεία ομορφιά. Πόσο διαφορετικές από το αυστηρό σάβανο που πρέπει να κρύβει από τη δημόσια θέα τα μαλλιά, τον λαιμό, και την υπέροχη σκιά του περιγράμματος... Πόση χαρά, πόσο τρελό μεθύσι έχουν τα πρόσωπά τους μόνο επειδή φανερώνονται! Αχ κορίτσια, ο Αλλάχ να σας ευλογεί γι΄ αυτό το μήνυμα από τη μακρινή Τεχεράνη.

Μέχρι το τέλος του κόσμου

Ακουγα από δω κι από κει κάτι μισόλογα, αλλά δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι ο κόσμος πρόκειται να τελειώσει το 2012. Οι τοπικοί Ιλουμινάτηδες και οι απανταχού συνωμοσιολόγοι είχαν φροντίσει να το διαδώσουν. Αλλά δυστυχώς τις νύχτες του Σαββάτου τα ψιλοπίναμε και δεν προσέχαμε στο μάθημα του Χαρδαβέλλα. Αποτέλεσμα, να δω το «προσεχώς» της ταινίας «2012» και να μου φύγουν τα σαγόνια. Ξεχάστε ό,τι ταινία ολοκληρωτικής καταστροφής μάς έχει σερβίρει το Χόλιγουντ. Εδώ μιλάμε για άλλη κατηγορία, εντελώς φεύγα. Η «Επόμενη Μέρα», η «Μεθεπόμενη Μέρα», ο «Αρμαγεδδών» και ο «Καραγκιόζης στη ΝΑSΑ» δεν είναι τίποτα μπροστά στο μπάχαλο που θα παρακολουθήσουμε. Από το τρέιλερ δεν κατάλαβα από τι καταστρέφεται ακριβώς ο κόσμος, αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πάρει σοβαρά το ενδεχόμενο, το συζητάνε, προετοιμάζονται... Πώς προετοιμάζεσαι για το τέλος του κόσμου; Ο καθένας με τα θέματά του. Εγώ, ας πούμε, δεν θα έμπαινα στον κόπο να γράψω τον σπόρο στο προνήπιο, γιατί ποιος ο λόγος να βασανιστεί το παιδάκι, αφού δεν θα βγάλει ποτέ το δημοτικό; Και τόσα άλλα. Τέλος το άγχος των φορολογικών δηλώσεων, της αποταμίευσης, των υπολογισμών για το πότε θα βγω στη σύνταξη. Διότι δεν θα βγω. Αυτό το ήξερα, αλλά νόμιζα ότι έφταιγε που φάγανε τα λεφτά μου. Τώρα ξέρω ότι καλώς τα έφαγαν. Γιατί να τα κάψει τα ευρώπουλα ο μετεωρίτης και να μην τα χαρεί το γκόλντεν μπόι; Παιδιά, να οργανωθούμε: Σου-κου έρχεται, να ρίξουμε καμιά βουτιά στα κρύα (ακόμα) νερά, λίγο και το κεφαλάκι μέσα, να συνέλθουμε όλοι μαζί. Διότι το πρόβλημά μας εδώ στην Ελλάδα δεν είναι τι θα απογίνουμε αν τελειώσει ο κόσμος το 2012. Το πρόβλημα μας είναι εντελώς το αντίθετο: Τι θα κάνουμε αν ΔΕΝ τελειώσει!

«Επίκληση» του ναζισμού

«Η επίκληση του ναζισμού κάθε φορά που μιλάτε για λαθρομετανάστευση έχει αγγίξει τα όρια θρησκευτικής εμμονής. Μήπως, πίσω από όλα αυτά κρύβεται κάποιος φόβος σας; Έχετε υπαλλήλους λαθρομετανάστες και φοβάστε για την απώλειά τους;». Αυτό μου έγραψε χτες ένας αναγνώστης στο Διαδίκτυο, και με έκανε να αναρωτηθώ τι να σκέπτονται αλήθεια για όσα συμβαίνουν αυτοί που έχουν υπαλλήλους λαθρομετανάστες. Φοβούνται μήπως τους χάσουν και υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματά τους, ή φοβούνται μήπως χάσουν τη φτηνή εργασία τους και μάλλον δεν τους ενοχλεί η έλλειψη δικαιωμάτων; Εξαρτάται από τον άνθρωπο, το αφεντικό δηλαδή, και τον χαρακτήρα του, ή το νομικό πλαίσιο και η περιρρέουσα νοοτροπία παίζουν μεγαλύτερο ρόλο; Κάποιος μπορεί να εκμεταλλεύεται το κυνηγητό των μεταναστών δίνοντας χαμηλά μεροκάματα ή αφήνοντάς τους απλήρωτους, κι άλλος να στενοχωριέται όταν τους χάνει επειδή έχουν εξειδικευτεί. Ίσως η ύπαρξη ανθρώπων, ας πούμε, δεύτερης κατηγορίας ανάμεσά μας να διαφθείρει με κάποιον τρόπο και τα αφεντικά και την εργασία. Καλό θα ήταν, για μένα που δεν είμαι εργοδότρια, δεν έτυχε να γίνω, να έμεναν οι άνθρωποι στον τόπο τους. Όταν τα πράγματα δεν γίνονται όπως θέλουμε, πώς τα αντιμετωπίζουμε; Πιστεύω, πράγματι, ότι καλό είναι να μελετάμε τον ναζισμό. Ο ναζισμός πρότεινε τελικές λύσεις για κάτι που θεωρούνταν τότε μέγα πρόβλημα, την παρουσία των Εβραίων, προέβαλε θεωρίες ανωτερότητας απολύτως ανεκτές και αποδεκτές, που πολύ θυμίζουν τις ανοησίες που ακούμε γύρω μας (και καλλιεργούνται στα σχολειά μας) για την ανωτερότητα των Ελλήνων, κινήθηκε λαϊκίστικα κολακεύοντας την ημιμάθεια. Εμείς δεν θα γίνουμε ελπίζω ποτέ ναζιστικό καθεστώς, δεν έχουμε τη δύναμη και την οργάνωση των Γερμανών. Ευτυχώς. Αλλά μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας κόλαση, ετοιμάζοντας δίπλα μας μια κόλαση για τους μετανάστες.

Σκούπα, φτυάρι και κοπάνημα

Η αλήθεια είναι ότι οι γειτονιές της Αθήνας χρειάζονται πολύ τη σκούπα. Αληθινή σκούπα όμως, που μαζεύει σκουπίδια, όχι επιχειρήσεις- σκούπα που κάνουν σκουπίδια τους ανθρώπους. Αλλά από την πολλή χρήση, οι μεταφορές στη γλώσσα μάς έχουν κάνει να μη βλέπουμε μπροστά μας. Κάνουμε μετάθεση, τα σκουπίδια τα συνηθίσαμε, μας ενοχλούν οι άνθρωποι. Αλλά συγγνώμη, παρεξήγησα. Τόσοι σοβαροί άνθρωποι βγαίνουν και μιλούν για μεταναστευτική πολιτική, για διεθνείς συμφωνίες. Ακούγονται λέξεις μεγάλες και πολύ επιστημονικές: «επαναπροώθηση!». Σου θυμίζει αυτοκίνητο, και είναι κάτι εξίσου σύνθετο: αυτοί που έρχονται, οικειοθελώς, πρέπει απλώς να στέλνονται πίσω. Δηλαδή όχι σκούπα, αλλά και φτυάρι, κάτι πιο ριζικό, βαθύ και αποτελεσματικό. Σκούπα και φτυάρι, δυο εργαλεία που οι μετανάστες μεταχειρίζονται πολύ για να βγάλουν το ψωμί τους, καθαρίζοντας σπίτια και σκάβοντας κήπους και χωράφια. Δεν έχουν παρά να αφεθούν σε πελώρια τέτοια φτυάρια και σκούπες και να πάνε από εκεί που ήρθαν. Μιλάμε για ανθρώπους, έτσι; Δεν έχει σημασία, φτιάξτε επειγόντως στρατόπεδα! Αυτό θέλει ο λαός! Όχι, ο λαός, ο ΛΑΟΣ. Τι λέγαμε για τις μεταφορικές σημασίες; Πολύ γλωσσολόγος αυτός ο Καρατζαφέρης. Ποιος θα τολμήσει να σηκωθεί και να πει, ξέρετε εγώ έχω άλλη άποψη; Μπορεί να τον σκουπίσουν κι αυτόν κατά λάθος ή να τον φτυαρίσουν; Όχι, αποκλείεται, είμαστε χώρα ελεύθερη, η γνώμη μας εκφράζεται, φτάνει να μην είσαι κοντά σε σκούπα, φτυάρι ή καταπέλτη. Αλήθεια, οι καταπέλτες δεν είναι θαυμάσια ιδέα για επαναπροώθηση; Πάντως περνάμε μια εξαιρετικά χρήσιμη περίοδο από άποψη εκπαιδευτική. Επειδή πάντα απορούσαμε πώς έγινε και τόσα εκατομμύρια άτομα στη Γερμανία τη δεκαετία του ΄30 άφησαν τον ναζισμό να τους γοητεύσει και να τους παρασύρει. Ε, λοιπόν αρχίζουμε να λύνουμε αυτήν την απορία, έτσι δεν είναι;