Φαύλος κύκλος βίας

«Τελική μάχη, τελική λύση, ολοκληρωτική καταστροφή»! Είχαμε χθες μια ολοκληρωτική καταστροφή; Όχι με την απεχθή έννοια που εννοούσε ο Γκέμπελς, όταν έλεγε τα παραπάνω φοβερά λόγια. Όμως ο θάνατος ενός ανθρώπου για το αξιακό σύστημα της σύγχρονης Δύσης είναι η μεγαλύτερη απώλεια και υπ΄ αυτή την έννοια, ναι, χθες δοκιμάσαμε (ως χώρα) μια υπέρτατη καταστροφή με τον τρομερό θάνατο ενός 15χρονου παιδιού! Ποιος φταίει ή ποιος έχει την ποινική υπαιτιότητα γι΄ αυτό το αποτρόπαιο περιστατικό; Το γεγονός και μόνο ότι κινήθηκε αμέσως ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σημαίνει πως οι αρμόδιες εισαγγελικές αρχές έκριναν ότι υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις ενοχής κατά του ειδικού φρουρού που πυροβόλησε, έστω και σε αυτό το πρώιμο διαδικαστικό στάδιο, και αυτή η παραδοχή λέει πολλά από μόνη της. Βεβαίως, η συνέχιση και η ολοκλήρωση της ανακριτικής έρευνας θα μας αποκαλύψει ολόκληρη την ιστορική αλήθεια. Όμως σε αυτό το στάδιο μπορούμε άνετα και ευχερώς να καταλογίσουμε στη σημερινή κυβέρνηση μια (ευρύτερη) βαριά πολιτική ευθύνη για την εκκόλαψη του χθεσινού θανατηφόρου περιστατικού. Τι εννοώ; Εννοώ ότι η σημερινή κυβέρνηση θα καταγραφεί μεταπολιτευτικά ως η χειρότερη πολιτική εξουσία στον τομέα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Τι να θυμηθούμε σε αυτά τα τέσσερα χρόνια από τις προκείμενες άθλιες επιδόσεις που καταρρακώνουν το κράτος δικαίου στη χώρα μας; Έτσι επιλεκτικά αναφέρω ότι οι βασανιστές του Κύπριου φοιτητή στη Θεσσαλονίκη, αντί να τιμωρηθούν, πήραν προκλητικά ποινές- χάδια και μάλιστα ο ένας επιβραβεύθηκε κιόλας, αφού προήχθη σε αστυνομικό διευθυντή γειτονικής περιοχής! Επίσης ενδεικτικά αναφέρω ότι η χώρα μας μονίμως επικρίνεται τα τελευταία χρόνια από διεθνείς οργανισμούς για συστηματική και εκτεταμένη κακομεταχείριση κρατουμένων στα αστυνομικά τμήματα. Υπ΄ αυτήν την έννοια θα ήταν καλό οι αρμόδιοι Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ θα καταγραφεί μεταπολιτευτικά ως η χειρότερη πολιτική εξουσία στον τομέα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κυβερνητικοί παράγοντες να μελετήσουν λίγο την έκθεση του 2007 της Διεθνούς Αμνηστίας για τον τόπο μας! Τέλος, θα ήταν περιττό να αναφερθώ στην αλγεινή υπόθεση με τον σαδιστικό εξευτελισμό των αλλοδαπών στην Ομόνοια. Όλα αυτά φανερώνουν ότι η κυβέρνηση με τη συνολικότερη ιδεολογική της στάση καλλιέργησε μια κουλτούρα ατιμωρησίας και άφησε το περιθώριο σε ένα τμήμα (ή μια κάστα) του αστυνομικού σώματος να χρησιμοποιεί ανεξέλεγκτα τη- θανατηφόρο- βία! Ποιος ειλικρινά μπορεί να ξεχάσει την ολέθρια θεωρία των πραιτώρων την οποία υποστήριζε ο προηγούμενος υπουργός Δημόσιας Τάξης; Υπ΄ αυτήν την έννοια νομίζω ότι θα μπορούσε κανείς να ερμηνεύσει ή να εξηγήσει και τον θάνατο του 15χρονου, γιατί κανείς δεν αφαιρεί εύκολα μια ανθρώπινη ζωή, έστω και αν βρίσκεται σε κατάσταση άμυνας. Όμως σε αυτό το σημείο θα ήταν απαραίτητο να παρατηρήσουμε και ένα άλλο σημαντικό πράγμα: δηλαδή η ανεξέλεγκτη βία κάποιων αστυνομικών τροφοδοτεί με τη σειρά της και την ασύστολη βία των ασύλληπτων κουκουλοφόρων που καταστρέφουν αδιάκριτα και αδικαιολόγητα τις περιουσίες απλών ανθρώπων, γιατί πιστεύουν στη «δημιουργική βία», δηλαδή στην αλλαγή του κόσμου μέσα από θεαματικές καταστροφικές πράξεις! Βέβαια η βία είναι «αντιπολιτική», όπως έλεγε και η Χάνα Άρεντ και οδηγεί ολέθρια σε έναν φαύλο και αδιέξοδο κύκλο. Έτσι δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι την προηγούμενη εβδομάδα ξυλοκοπήθηκε άγρια, στο πλαίσιο μεταπτυχιακού μαθήματος στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, ο αστυνομικός διευθυντής φυλακών των Διαβατών! Όλοι κατακρίνουμε τις απάνθρωπες και κτηνώδεις συνθήκες που επικρατούν στις ελληνικές φυλακές, αλλά η έλλειψη μιας κουλτούρας διαλόγου δεν οδηγεί πουθενά. Ποιο είναι το συμπέρασμα από όλα αυτά; Η κυβέρνηση έχει βαριά πολιτική ευθύνη για τον φαύλο κύκλο βίας που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας, επειδή δεν διαπαιδαγώγησε σωστά ένα τμήμα των αστυνομικών, οι οποίοι πιστεύουν ότι μπορούν πολύ εύκολα να καταφεύγουν στη βία. Στον ίδιο βαθμό καταδικαστέα είναι και η βία των κουκουλοφόρων, όταν μάλιστα γνωρίζουμε ότι τα ηθικά θεμέλια της σύγχρονης Ευρώπης στηρίζονται στην ευαισθητοποίηση για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!

Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες

Αυτό δεν ήταν απλό πρωτοσέλιδο αλλά «τα δώδεκα εκατοστά που συγκλόνισαν τη χώρα». Την τελευταία εβδομάδα γνωστοί και φίλοι είναι τρομερά αναστατωμένοι. Μιλούν ψιθυριστά, ανταλλάσσουν email, τηλεφωνιούνται μεταξύ τους κι ας τους εξηγώ σε όλους τους τόνους ότι οι «τηλεφωνικές μετρήσεις» είναι κατά κανόνα αναξιόπιστες. Η πανευρωπαϊκή έρευνα που βγάζει τους Έλληνες ουραγούς στο μήκος του πέους συσκότισε τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου και τα γύρισε τσιφ στην ηλικία που το μικρό και το μεγάλο είχαν τεράστια σημασία. Παρακολουθώ με πόνο ψυχής αυτό το «βάδην όπισθεν» και ψάχνω ενθαρρυντικά λόγια, φτάνοντας συχνά σε υπερβολές που θέτουν σε κίνδυνο την αξιοπιστία μου, αλλά τι να κάνεις; Γι΄ αυτούς, κατά πώς φαίνεται, το μήκος, ως διάσταση, είναι σοβαρότερος παράγων από το πλάτος ή, αν θέλετε, το βάθος. Κρατάει χρόνια αυτή η ασυνεννοησία μεταξύ των φύλων κι ας τους παρηγορούσαν κάποτε με θέρμη οι φεμινίστριες ότι λυχνίας σβεσθείσης το μέγεθος δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο. Αυτοί τον χαβά και τον σεβντά τους. Τόσο, που τείνω να πιστέψω ότι η σεξουαλικότητά των ανδρών δεν απευθύνεται στις γυναίκες παρά πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ συμμοριών της ίδιας μαύρης κωμωδίας. Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες, σoβαρευτείτε.

Κάλπικη φροντίδα, σφαίρες αληθινές

Τους έβλεπα εκείνο το ίδιο πρωί, του Σαββάτου, περνώντας τον πεζόδρομο της Βαλτετσίου, τους αστυνομικούς με ασπίδες και ρόπαλα να βαριούνται και να χαζεύουν. Ένας είχε βάλει το κλομπ παραμάσχαλα και σκέφτηκα ότι λίγο να έστριβε απότομα κάποιον θα χτυπούσε, αν δεν πρόσεχε. Κουβαλάνε τόσα όπλα, τόσα εξαρτήματα, πώς να τα κουμαντάρουν όλα. Μήνες και χρόνια τούς βλέπω, κάθε μέρα, κάθε νύχτα, στις ίδιες γωνίες να φυλάνε τι; Τα σύνορα των Εξαρχείων, αυτό το καλαμπούρι που ξεκίνησαν οι τηλεοράσεις μέσα στην πλήξη τους και πες- πες κατάφεραν να το ιδρύσουν το «ανεξάρτητο κράτος»; Και να ομάδες αστυνομικών στις γωνίες, οπλισμένοι σαν αστακοί, άντρες- τι άντρες δηλαδή, αγόρια χαμένα στις στολές τους, να περιμένουν τι; Τόσοι μήνες, τόσα χρόνια, τόσος οπλισμός, εναντίον τίνος; Δεν περίσσεψαν ποτέ λεφτά και διάθεση να αναζητηθούν λύσεις άλλου τύπου για τα προβλήματα με τους βίαιους νεαρούς και τις επιθέσεις τους, με το εμπόριο ναρκωτικών, με την υποβάθμιση της συνοικίας, με την έλλειψη χώρων για κοινωνική ζωή, με την περίφημη εντύπωση της ανασφάλειας και της ασφάλειας, με τη βρώμα, που και αυτή δημιουργεί κλίμα- δεν είναι τυχαίο ότι συνέχεια βάζουν φωτιά στα σκουπίδια οι «αναρχικοί». Μόνοι τους οι κάτοικοι προσπαθούσαν να ευπρεπίσουν τη γειτονιά, να καλλιεργήσουν μια ποιότητα ζωής, να ξεφύγουν από τη συγκρουσιακή λογική, να προσεγγίσουν τα προβλήματα. Το κράτος μόνο για όπλα και στολές είχε αυτιά και χρήμα. Άλλο τίποτα δεν είχε σκεφθεί από το να ανταποκρίνεται στις κραυγές της τηλεόρασης. Κάτι σαν ηθοποιούς παρέτασσε με τρομερή εξάρτυση, αλλά δυστυχώς και αληθινές σφαίρες στα περίστροφά τους. Ε, όταν συσσωρεύεις τόσα όπλα και καλλιεργείς τέτοια νοοτροπία, δεν θα έρθει κάποια στιγμή η έκρηξη;