Κληρονόμοι της Μακεδονίας

O ένας στους δύο Έλληνες διαφωνούν με την πρόταση Νίμιτς για την ονομασία της ΠΓΔΜ που σημαίνει ότι προοδεύουμε αργά και σταθερά. Πριν από έναν χρόνο ήταν το προηγούμενο γκάλοπ που έβγαζε 73% την πλήρη αντίθεση; Πάει πιο γρήγορα η εξέλιξη τώρα, αν θυμηθείτε ότι πριν από δεκαπέντε χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ήταν αντίθετη σε όνομα που θα περιείχε τη λέξη Μακεδονία ή παράγωγο αυτής. Λες και το Μ της ΠΓΔΜ δεν είναι η Μακεδονία στη γενική. Τέλος πάντων, είναι φανερό ότι αν οι πολιτικοί θελήσουν ειλικρινά να εγκαταλείψουν το ζήτημα αυτό ως πηγή πελατείας, οι πολίτες θα δείξουν κατανόηση. Μέχρι να έρθει αυτή η ευτυχισμένη στιγμή πρέπει να αναγνωρίσουμε το κατόρθωμα της ελληνικής πολιτικής όλα αυτά τα χρόνια. Όσο αρνιόμασταν την ίδια την ύπαρξη των γειτόνων τόσο αυτοί καλλιεργούσαν την ταυτότητά τους σύμφωνα με την ανάποδη ψυχολογία. Όσο τους λέγαμε, δεν είστε γνήσιοι Μακεδόνες, τόσο αυτοί πείσμωναν. Πριν από μια εικοσαετία δεν θα ήταν τόσο σίγουροι ότι είναι απευθείας απόγονοι του Μεγαλέξαντρου. Τώρα πια έχουν κατασταλάξει. Τους άρεσε η σάρισα και ο Δαρείος, ο Βουκεφάλας, η Αντζελίνα Ζολί, όλα αυτά, και γιατί όχι δηλαδή; Δεν είναι σφριγηλά και γοητευτικά, ειδικά για ένα νέο έθνος; Τα έβαλαν στις πλατείες και στα αεροδρόμιά τους, πιθανόν και στη σχολική τους Ιστορία, δεν ξέρω. Τα παιδιά τους είναι πεισμένα ότι είναι εγγόνια των εφήμερων εκείνων κατακτητών της Ασίας όσο και τα δικά μας. Τι να κάνουμε; Ας ευχηθούμε ότι κάποια στιγμή αυτή η πεποίθηση θα τα φέρει πιο κοντά, σαν συγγενείς που δεν έχουν πια τίποτα να μοιράσουν, εκτός από τον πόνο τους, αφού η κληρονομιά έχει φαγωθεί από τους προηγούμενους, εδώ και αιώνες...

Ευχές γονέων

O ταξιτζής δεν άκουγε Πανούτσο ή Κακαουνάκη αλλά ραδιόφωνο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Χμμ, ενδιαφέρον. Ένας λόγος παραπάνω που το κήρυγμα της ημέρας ήταν «Κατάρες γονέων». Ετοιμάστηκα να απολαύσω το χριστιανικό ριάλιτι πλην όμως ο ιερωμένος- ανιματέρ δεν είχε τη χάρη ενός Μικρούτσικου. Απεναντίας, μπήκε αμέσως στο ψητό χωρίς να καλέσει μάρτυρες και να ανακατέψει οικογένειες. Θα έλεγα μάλιστα ότι στο μυαλό του δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία ότι αυτοί που εισέπραξαν τις κατάρες, κατά βάθος τα ήθελε ο κωλαράκος τους. Μια μητέρα, λέει, καταριόταν τα τέσσερα παιδιά της επειδή έκαναν αταξίες. Οι κατάρες έπιασαν και αργότερα τής έμειναν όλα μπακούρια. Ένας μεροκαματιάρης διαβολόστελνε, λέει, το μωρό του που έκλαιγε με νυχτερινό τιμολόγιο με αποτέλεσμα ο διάολος να πάρει τα λόγια του τοις μετρητοίς και να βουτήξει το παιδί. Φυσικά και στις δυο περιπτώσεις χρειάστηκε η παρέμβαση ενός εκ των Πατέρων της Εκκλησίας για να λυθούν τα μάγια. Έτσι τα μεν τέσσερα γεροντοπαλίκαρα βρήκαν νύφες μονοκοπανιά, το δε σκασμένο ξαναεμφανίστηκε στην κούνια του. Θα είχα σκιαχτεί μέχρι θανάτου αν ο ιεροκήρυκας δεν είχε το τακτ να παρηγορήσει κι εμάς που ενδεχομένως να έχουμε αρπάξει καμιά ξώφαλτση. Ο καταραμένος, λέει, πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του ευεργετηθέντα αφού «έχει ήδη φάει (sic) τη μισή κόλαση εν ζωή οπότε του μένει μικρό υπόλοιπο για την άλλη». Αν το διαβάσεις αυτό μαμά και σου έρθει τίποτα στο μυαλό, μη σεκλετιστείς και μην το μετανιώσεις. Σε ευχαριστώ εκ των υστέρων και σε προτρέπω να το επαναλάβεις.