Μια ωραία πεταλούδα

Την ώρα λοιπόν που κοιτούσαμε αλλού και είχαμε στραμμένη κάπου έξω την προσοχή μας, κλέφτες μπήκαν στο μαντρί, σήκωσαν το ταμείο, τα πήραν όλα, έριξαν και ένα καθάρισμα στα τζάμια βγαίνοντας (σηκώνουν τα ταμεία με στυλ και ήθος πια), μπήκαν στην αμαξάρα με τα φιμέ τζάμια που περίμενε απ΄ έξω κι έφυγαν. Καπνός. Την ώρα που οι μάγκες με τον παρά γίνονταν καπνός, κάποιοι άλλοι συνέχιζαν τις έρευνές τους στο εργαστήριο για να βρουν το φάρμακο που περιμένει ο κόσμος και ξενυχτούσαν πάνω σε πειράματα και έκαναν ακροβατικά αξιοθαύμαστα μετρώντας πάνω σε προϋπολογισμούς ώστε να τους φτάσουν τα χρήματα που εγκρίθηκαν- αυτά που εγκρίθηκαν, τι να κάνουμε- και να προχωρήσει η έρευνα παρακάτω. Με υπομονή. Την ώρα που με υπομονή δούλευαν εκείνοι, κάποιοι άλλοι έκαναν μεγάλους σταυρούς και γονυκλισίες ώστε να ξεμπερδεύουν γρήγορα με τον όρθρο γιατί τους περιμένουν δουλειές με φούντες και εξαπτέρυγα σε μεγάλα καλογυαλισμένα γραφεία με πολλούς γραμματείς και φαρισαίους. Βοήθειά μας. Την ώρα που έψελναν αυτοί, κάποιοι άλλοι φρόντιζαν να δίνουν ό,τι μπορούν να δώσουν σε εκείνον που δεν έχει, μπας και περάσει κι αυτή η κρίση πριν αρχίσει ο ένας να δαγκώνει τον άλλον. Και πριν βγουν οι Τράπεζες παγανιά να μαζέψουν από το τραπέζι ότι έχει μείνει και δεν μείνει. Ώς και το τελευταίο ψίχουλο. Ξέρουν να το κάνουν καρβέλι αυτοί. Σε χρόνο ντε-τε. Την ώρα που μάζευαν αυτοί, κάτι άλλοι τέντωναν τα αυτιά τους για να ακούσουν καλύτερα, έχωναν τη μύτη τους εκεί που δεν έπρεπε, σε συνδέσεις που λόγος δεν τους έπεφτε, παρακολουθούσαν κάθε τι, για να ξέρουν, να ελέγχουν και να κάνουν τις συναλλαγές χωρίς πρόβλημα. Με άνεση. Την ώρα που συναλλάσσονταν εκείνοι κάπου- πολύ μακριά από εδώ, δεν ξέρω πού ακριβώς να σας- πω - τίναξε τα φτερά της μια πεταλούδα και δημιούργησε ένα χάος τύφλα να΄ χουν εγκαίνια μαγαζιού με υπερπροσφορές σε εποχή κρίσης. Αλλά έτσι όπως είχαν πάει τα πράγματα ώς εκεί και μαθημένοι από τις κακοτοπιές, εμείς μπορεί και το χάος να το βολέψουμε. Ας ελπίσουμε και σε κάτι.

Έξυπνη καρδιά

Τόσα χρόνια, τόσους αιώνες τη σχεδιάζουν ροζ και συμμετρική, γι΄ αυτό δεν βγάζουμε άκρη. Η καρδιά είναι γκρίζα με μπλε σωλήνες και μάλλον άχρωμες βαλβίδες που τις περιβάλλει πλαστικό ασφαλείας. Υδραυλική, ηλεκτρική, καλωδιωμένη, με μοτεράκια, με αισθητήρες, από βιοσυνθετικά πορώδη υλικά που θυμίζουν δέρμα, τέλεια σε όλα της. Και χωράει στη χούφτα του γιατρού που την κατασκεύασε, σε κατάσταση ηρεμίας. Και η καρδιά και ο γιατρός. Έξυπνη καρδιά, όχι σαν τη χαζή που περιέχει ο ανθρώπινος οργανισμός και δεν κατάφερε να ξεπεράσει σε τεχνολογία ούτε την καρδιά βατράχου. Καρδιά από ψαγμένα υλικά, που θα καταφέρνει ίσως να αντιστέκεται σε συγκινήσεις και να μην πέφτει θύμα τους, όπως η άλλη. Γιατί έχει καταντήσει το πιο ανεξέλεγκτο, το πιο τυχάρπαστο όργανο αυτού του τόσο εξελιγμένου οργανισμού, έχει καταντήσει η πρώτη αιτία θανάτου σε όλες τις πολιτισμένες χώρες, έτσι που είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή με το παραμικρό να αρχίσει να χτυπάει σαν τρελό ταμπούρλο, με κάθε ασήμαντη αφορμή που της λαχαίνει. Που πας να βγεις από το σπίτι κι είναι έτοιμη να λειώσει με κάποιον που σου χαμογελά, να διαλυθεί με κάποιον άλλον που σε βρίζει. Τεμπέλα, πρόθυμη να σταματήσει να χτυπά από βλακώδεις επιθυμίες, από ασήμαντες αθετήσεις, από αναίτιους τρόμους. Σε προδίδει όταν ντρέπεσαι στέλνοντας αίμα στα μάγουλα, σε εκθέτει όταν ξεπερνάς την ντροπή και γίνεσαι θρασύς σταματώντας τις λέξεις στο στόμα σου. Για πράγματα που δεν λογαριάζεις παθαίνει ταραχή χωρίς να σε ρωτήσει. Αμόρφωτη ενώ εσύ προοδεύεις, πρωτόγονη ενώ εσύ καλλιεργείσαι, αυθόρμητη όταν θέλεις να είσαι μετρημένος και μετρημένη όταν θέλεις να είσαι αυθόρμητος. Φάλτσο πράγμα, ρευστό, απρόσμενο, κάπως τρελό, ένας εχθρός μέσα στο ίδιο μας το σώμα. Μια έξυπνη καρδιά, τι όνειρο, κρίμα που πρέπει να είσαι του θανατά για να την αποκτήσεις...