Χαλασμένοι πάντα!

ΑΝΤΕ ΝΑ ΄ΣΑΙ «άνθρωπος με ειδικές ανάγκες» και να επιβιώσεις σε αυτήν τη χώρα, και πολύ περισσότερο σε αυτήν την πόλη που λέγεται Αθήνα-Θεός φυλάξοι! Ακόμα και αυτά τα... βαθουλώματα που έχουν κάνει σε ορισμένα πεζοδρόμια τα οποία, υποτίθεται, είναι για να μπορούν οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες να τα ανεβαίνουν ή να τα κατεβαίνουν απρόσκοπτα, είναι στα μαύρα τους τα χάλια: σπασμένα, με λακκούβες, ανώμαλα φτιαγμένα, που ακόμα και αρτιμελής να είσαι κινδυνεύεις να φας τα μούτρα σου, να τσακιστείς και να γίνεις ανάπηρος. Άσε που ελάχιστα κτίρια, ακόμα και δημόσια, έχουν ειδικές ράμπες για κυκλοφορία ατόμων με ειδικές ανάγκες. Γι΄ αυτό, νομίζω, ότι δεν κάνει εντύπωση σε κανέναν το γεγονός ότι οι πιο συχνές αναγγελίες στο Μετρό είναι: «Οι ανελκυστήρες του τάδε σταθμού είναι προσωρινά εκτός λειτουργίας, παρακαλούνται»πάλι... καλά!- «τα άτομα με ειδικές ανάγκες να αποβιβαστούν στον επόμενο ή στον προηγούμενο σταθμό»... Αφήνοντας στην άκρη τη δική μας- των αρτιμελών...συμπεριφορά απέναντι στις ταμπέλες και στις αναγγελίες «οι ανελκυστήρες χρησιμοποιούνται από άτομα με ειδικές ανάγκες»- αλλά όλοι είναι γεμάτοι από τεμπέληδες που βαριούνται να ανεβούν 20 σκαλοπάτια, ρωτώ: Μα, καλά, στην Αττικό Μετρό αφελείς είναι ή μας κοροϊδεύουν; Πώς θα μεταφερθούν οι επιβάτες με ειδικές ανάγκες που θέλουν να κατεβούν στο Πανεπιστήμιο και τους καλούν να αποβιβασθούν στο Σύνταγμα; Πετώντας; Παίρνοντας, φυσικά, ταξί- όσοι έχουν τα χρήματα. Οι άλλοι πώς θα πάνε, μπουσουλώντας ή ζητιανεύοντας; Γιατί, δηλαδή, αυτοί οι συμπολίτες μας να πληρώνουν στο Μετρό το εισιτήριο και να μη μπορούν να πάνε εκεί που θέλουν; Κανονικά, θα έπρεπε να φρόντιζε η Αττικό Μετρό για τη μεταφορά τους. Τέρμα πια το γνωστό «αλλά στην Ελλάδα είμαστε, τι περιμένεις...». Αν δεν μπορούν να τους πάνε στον προορισμό τους, να τους επιστρέφουν τα χρήματα που πληρώνουν οι επιβάτες με ειδικές ανάγκες από τη στιγμή που η Αττικό Μετρό δεν τους προσφέρει τη διαδρομή για την οποία πλήρωσαν.

Η ανατροπή στο σεξ

Φαντάζομαι ότι οι εναπομείναντες οπαδοί του υπαρκτού σοσιαλισμού θα έχουν από σήμερα ακόμα έναν λόγο για να διαμαρτύρονται. Ένα προνόμιο των φτωχών μοιάζει να έχει χαθεί, λένε οι επιστήμονες: το καλό σεξ! Έρευνα που έκανε η Εταιρεία Μελέτης της Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας (ΕΜΑΣ) σε 1.800 ενηλίκους σε όλη την Ελλάδα επί έναν χρόνο, έδειξε ότι, σε αντίθεση με παλαιότερα, τα άτομα με χαμηλά εισοδήματα δεν έχουν πια καλύτερη απόδοση στο σεξ. Γενικά, όλα όσα ξέρατε για το σεξ πρέπει να τα αναθεωρήσετε. Το καλό κρεβάτι δεν κρατά μαζί ένα ζευγάρι, όπως πιστεύαμε έως τώρα. Οι άνθρωποι σήμερα- σύμφωνα με τα ευρήματα- λένε ότι ενδιαφέρονται πολύ λιγότερο για τις σεξουαλικές ηδονές και θεωρούν μια σχέση καλή όταν προσφέρει χρήμα, κοινωνική ασφάλεια και συντροφιά. Τέσσερις στους δέκα είπαν ότι το πιο σημαντικό στοιχείο στη σχέση είναι η οικονομική κατάσταση, τρεις στους δέκα η συναισθηματική και μόνο ένας στους δέκα το σεξ. Η μόνη κοινή πεποίθηση, που έμεινε όρθια, είναι ότι το σεξ πεθαίνει μέσα στον γάμο. Μόνο 28% των παντρεμένων δήλωσαν ικανοποιημένοι από τη σεξουαλική τους ζωή έναντι 72% των χωρισμένων. Επιπλέον, η στυτική δυσλειτουργία, η κρυφή ασθένεια που βγήκε ξαφνικά στην πρώτη γραμμή, φαίνεται να πλήττει το 77% των νυμφευμένων, έναντι μόλις 8% των διαζευγμένων (ή τόσοι τουλάχιστον το παραδέχθηκαν). Εάν τώρα επιθυμείτε άνδρα με καλή στύση, θα πρέπει να διαλέξετε- σύμφωνα με τα ευρήματα- έναν δημόσιο υπάλληλο ή έναν τεχνίτη και οπωσδήποτε όχι έναν ελεύθερο επαγγελματία. Διαβάζω ότι μόλις 7% των πρώτων και 5% των δεύτερων έχουν αδυναμία στύσης, έναντι 41% των τελευταίων. Κάπου στη μέση βρέθηκαν οι επιστήμονες. Η οικονομική κρίση πλήττει καίρια όχι μόνο τις τράπεζες και τα χρηματιστήρια, αλλά και τον έρωτα. Κραχ και στο σεξ κατέγραψε η έρευνα της ΕΜΑΣ, που βρήκε ότι μόλις το 11% των Ελλήνων κάνει σήμερα έρωτα δύο φορές την εβδομάδα, έναντι 18% το 2007 και 29% το 2006. Οι περισσότεροι ρίχνουν το φταίξιμο στα οικονομικά προβλήματα και αμέσως μετά στο εργασιακό άγχος. Και στη γνωστή αναμέτρηση Αθήνα- Θεσσαλονίκη, σημειώσατε 2. Η συμπρωτεύουσα, όπως και η περιφέρεια, αναφέρει λιγότερα σεξουαλικά προβλήματα. Για να ανακεφαλαιώσουμε, εάν θέλετε καλό σεξ, βρείτε έναν δημόσιο υπάλληλο και μετακομίστε μαζί του στην επαρχία!

Ο κόσμος αλλάζει

Η λευκή γιαγιά του Ομπάμα πέθανε λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες. Ήταν η γυναίκα που τον είχε μεγαλώσει από τα 10 του, σύμφωνα με τις δικές της αρχές καταπώς είχε δηλώσει, αρχές μιας γυναίκας από το Κάνσας η οποία είχε δουλέψει πολύ σκληρά στη ζωή της και είχε στερηθεί διάφορες καταναλωτικές χαρές για το χατίρι του εγγονού της. Και μάλλον θα τον είχε πληγώσει όταν κάποτε δήλωσε, ίσως της ξέφυγε, ότι φοβάται καμιά φορά στον δρόμο όταν την προσπερνούν μαύροι άνδρες. Πάντως καλά τον διαχειρίστηκε τον φόβο της ο Ομπάμα, δεν του έκοψε τα πόδια. Κι εκείνη πάλι, ωραία τον πάλεψε και τον φόβο αυτόν και τις άλλες προκαταλήψεις που σίγουρα θα είχε, μεγαλώνοντας με στερήσεις το μαύρο εγγόνι. Δεν είναι οι άνθρωποι εκ γενετής άνετοι και γενναιόδωροι, δεν μεγαλώνουν με τα βασικά άρθρα περί ισότητας στην καρδιά τους, μπορούν να το παλέψουν ωστόσο, και με την πάλη αυτή αλλάζουν τον κόσμο. Γιατί υπάρχουν παππούδες και γιαγιάδες που δυσκολεύονται να δεχθούν τα εγγόνια τους από μεικτούς γάμους, αρνούνται να τα βάλουν με τις προκαταλήψεις τους, τις θεωρούν αιώνιες αλήθειες και καταδικάζουν μικρά παιδιά να μεγαλώνουν με μια απόρριψη που τα πληγώνει σε ανυπολόγιστο βάθος. Ο κόσμος αλλάζει όσο τον αλλάζει ο καθένας μόνος του, γύρω του όσο μπορεί, και μέσα του όσο αντέχει. Αν οι δυο αυτοί παππούδες, ο βετεράνος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η κλητήρας που κατάφερε να γίνει διευθύντρια τράπεζας, είχαν μείνει κολλημένοι στους φόβους τους, ο κόσμος θα είχε μείνει πολύ πίσω. Ο κόσμος άλλαξε με τη στάση τους, με την υπέρβαση που έκαναν, όπως αλλάζει με την υπέρβαση που μπορούν να κάνουν όλοι όσοι τυχεροί έχουν την ευκαιρία.