Φτιάξε μου τη μέρα

«Έμεινα έγκυος από τον νέο και φτωχό, αλλά θα το φορτώσω στον γέρο και πλούσιο». Και πολύ καλά θα κάνεις δικιά μου... Άνοιξε το τριώδιο, δηλαδή τα πρωινάδικα και τα μεσημεριανά των σταθμών, και ο εμβολιασμός του γυναικείου πληθυσμού με ενεργά βλακοβακτηρίδια καλά κρατεί. Κοιτάζω αυτή την αυλή των θαυμάτων και δεν πιστεύω στα μάτια μου. Άξεστα δεσποινάρια που δεν ξέρουν πού τους πάνε τα τέσσερα και κωλοπετσωμένες τηλεοπτικές κυράδες με «πείρα ζωής» κανοναρχούν το γυναικείο κοινό αποβάλλοντας ρήματα ατόφιας κατινιάς και αναισθησίας. Οφείλω να ομολογήσω ότι, έστω κι έτσι, δεν τους λείπουν πάντως τα επιχειρήματα. Ένας «καλός γάμος» κι ένα αποδοτικό διαζύγιο είναι, ως φαίνεται, το άπαν για τα σύγχρονα κορίτσια που ξέρουν το συμφέρον τους. Κι όπως ο έρωτας περνάει αναγκαστικά από το στομάχι, υπάρχει πάντα και η «στήλη» της μαγειρικής για να πέφτουν κοψίδια, μαντζούνια και αγαποβότανα από το τσουκάλι κατευθείαν στην κοιλίτσα και στις εξετάσεις αίματος του μπιπ. Ήθελές τα κι έπαθές τα, μεγάλε... Και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Οι εκπομπές για κυρίες, ει δυνατόν άεργες, είναι η πιο δοκιμασμένη ελληνική τηλεοπτική συνταγή με παρελθόν που μετράει κιόλας δεκαετίες. Μιάμιση γενιά γυναικών εξέθρεψε και διαμόρφωσε η τηλεόραση«τσατσά». Λίγο αργά για να εγερθώ και να ανησυχήσω. Οπότε, κάνω την πάπια και το βουλώνω

Μέχρι τα τριάντα

Μέχρι τα τριάντα δικαιολογείσαι να είσαι περιφερόμενος με το μπλοκάκι, ελεύθερος επαγγελματίας, χαρίζοντας κυρίως την ελευθερία στους εργοδότες δηλαδή, να μη συνάπτουν δεσμό μισθωτής εργασίας μαζί σου. Μέχρι τα τριάντα μπορείς να μένεις και με τους γονείς σου, αν θέλεις. Το κράτος σού αναγνωρίζει το δικαίωμα να υπάγεσαι στην κατηγορία των Ελλήνων πολιτών. Οι Έλληνες πολίτες δικαιούνται να φορολογούνται ανάλογα με τα εισοδήματά τους, και η πολιτεία υποχρεούται να κάνει ό,τι μπορεί για να μην αλλοιώνει αυτή την ισότητα. Είσαι συνταγματικά κατοχυρωμένος, αλλά μέχρι τα τριάντα. Θες να κάνεις μεταφράσεις, να συνεργάζεσαι με θέατρα, με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, με εκδοτικούς οίκους, να είσαι γραφίστας, καλλιτέχνης, δημοσιογράφος; Επιμένεις, σ΄ αυτή την ηλικία; Δεν κουράστηκες ακόμα, δεν βαρέθηκες; Δεν μπόρεσες να πείσεις κάποιον εργοδότη να σε κάνει αληθινό μισθωτό; Να είχες τουλάχιστον πλουτίσει... Ή να είχες εγκαίρως καλογερέψει, να είχες χτίσει τη μοναστική καριέρα σου... Μήπως μένεις με τους γονείς σου ακόμα, αντί να έχεις γίνει εσύ γονιός τριών παιδιών; Γιατί υπάρχει κι αυτή η τελευταία προσφορά. Χρειάζεται να αλλάξεις ζωή κάπως απότομα, με τρία παιδιά δεν μπορείς να είσαι διαθέσιμος στην πιάτσα, αλλά τουλάχιστον συνεχίζεις να υπάγεσαι στην κατηγορία των Ελλήνων πολιτών, που απολαμβάνουν την προσπάθεια της πολιτείας να επιβάλει φορολογική ισότητα θεσπίζοντας το αφορολόγητο όριο. Έστω κι αν εσύ ξεπεράσεις κάποια όρια αντοχής και λογικής. Θα ζεις το μεγαλείο της προσφοράς στην οικογένεια, θα μπορείς κι εσύ να κρατήσεις στο σπίτι τα παιδιά μέχρι τα τριάντα. Αν πάλι δεν καταφέρνεις τίποτε από αυτά, τότε ποιος σου φταίει; Η πολιτεία κάνει μια διακριτική υπόμνηση των ηθικών της αξιών. Αν δεν τις δέχεσαι, θα πληρώνεις χίλια ευρώ τον χρόνο. Υπάρχουν και χειρότερα, μην παραπονιέσαι.