Ποιος φοβάται τον «Κύριο Κανένα»;

Ο «Κύριος Κανένας», ως κινηματογραφική αξία, θα κριθεί, βεβαίως, από ειδικούς. Ως πολιτική πραγματικότητα, όμως, προβλημάτισε τους θεατές που πήραν αγκαλιά τα ποπ κορν τους κι έσπευσαν να απολαύσουν μια τελευταία βραδιά στα θερινά σινεμά, πριν κλείσουν για φέτος. Γιατί είναι ακόμα τόσο αμφίρροπα τα προγνωστικά της αναμέτρησης μεταξύ ΜακΚέιν και Ομπάμα; Τι είναι αυτό που κάνει αυτή τη μάχη να παίζεται στο φτερό, σχεδόν στη μία ψήφο, όπως λέει και το σενάριο της ταινίας; Σύμφωνα με μία επίσημη μέτρηση που δημοσιοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, αν στις επερχόμενες αμερικανικές εκλογές ψήφιζαν οι κάτοικοι του δυτικού κόσμου (εκτός ΗΠΑ), ο Μπάρακ Ομπάμα θα εκλεγόταν με το συντριπτικό ποσοστό του... 78%. Εντός όμως των συνόρων της ίδιας της χώρας, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Εκεί, το μεγάλο παιχνίδι των ψήφων παίζεται στα... θρησκευτικά. Και στα ηθικά. Τους έχουν βάλει τους ανθρώπους να γίνουν από δυο χωριά για το θέμα της νομιμότητας των εκτρώσεων, της διδασκαλίας των Θρησκευτικών στο σχολείο, της χρήσης ή όχι της αντισύλληψης, τους γάμους των ομοφυλόφιλων και διάφορα συναφή. Πριν βγει αυτός ο χρόνος θα ξέρουμε προς πού θα γείρει η πλάστιγγα της Ιστορίας για τα επόμενα τέσσερα (τουλάχιστον) χρόνια. Τεράστιες αλλαγές, όπως η συνέχιση της κατοχής στο Ιράκ, οι σχέσεις Ανατολής-Δύσης, το Μεσανατολικό, κρέμονται από την απόφαση μιας θείτσας κάπου στη Μινεσότα, που μπορεί να εγκρίνει ή όχι την έκτρωση της ανιψιάς της. 'Η το στεφάνι του γιόκα της (με τον κολλητό του). Τι να μας πει ο αξιαγάπητος κύριος Κέβιν Κόστνερ... Δεν είναι να απορείς που ο «Κύριος Κανένας» δεν χάλασε και τον κόσμο -τουλάχιστον εισπρακτικά. Μπορεί να είναι σινεμά, φαντασία, μύθος, αλλά η πραγματικότητα έχει προ πολλού ξεπεράσει και το πιο ευφάνταστο χολιγουντιανό σενάριο.