Στο Μπελμόν , στο Μπελμόν

Aπό τότε που έμαθα ότι σ΄ αυτήν την πόλη της Καλιφόρνιας απαγορεύεται το κάπνισμα ακόμη και μέσα στην τουαλέτα του ίδιου σου του σπιτιού, ειλικρινά δεν κρατιέμαι. Σκέφτομαι να αυτομολήσω, να ζητήσω πολιτικό άσυλο, να κουνήσω λευκή σημαία, ένας λόγος παραπάνω που εκεί ο καθένας μπορεί να σε καταγγείλει στην αστυνομία εάν από την καπνοδόχο σου βγαίνει μυρωδιά τσιγάρου. Άντε βρε, ευκαιρία να ανοίξει και το κοντινό Αλκατράζ, αν και δεν βλέπω τον εαυτό μου στον ρόλο του Ρόμπερτ Στρουντ. Ίσα ίσα που το σκέφτομαι σοβαρά να αλλάξω εντελώς σελίδα. Όχι μόνο θα καταδίδω όποιον καπνίζει στην τουαλέτα αλλά θα ψάχνω καθημερινά και στα σκουπίδια του. Ορκίζομαι επίσης ότι θα καρφώνω όποιον σούρνει νυχτιάτικα τις παντόφλες του, όποιον ακούει μουσική που δεν μου αρέσει, όποιον έχει σκυλιά, γατιά, παιδιά που δεν έχουν κάνει όλα τους τα εμβόλια, καθώς επίσης και όποια κυρία από την πολυκατοικία δεν παίρνει τακτικά το χάπι ή δεν έχει προφυλακτικά στο κομοδίνο της. Ορκίζομαι επίσης ότι θα καταγγέλλω και θα διασύρω ανελλιπώς όποιον μιλάει στο σπίτι του άλλη εκτός από την επίσημη γλώσσα, αργεί να πληρώσει τα κοινόχρηστα, τραβάει νυχτιάτικα το καζανάκι, αφήνει νερά στο μπάνιο, κοιτάζεται για πολλή ώρα στον καθρέφτη του ασανσέρ, κάνει συχνά τσιμπούσια, όποιον έχει νταραβέρια με άτομα που δεν εγκρίνω, όποιον κάνει υπερβολική χρήση ντελίβερι και αντιβιοτικών, καθώς και όποιον, για όλους τους παραπάνω λόγους, θεωρεί τον εαυτόν του απειλημένο. Ειδικά αυτόν τον τελευταίο, πάντα ήθελα να τον γνωρίσω καλύτερα. Είσαι;