«Καληνύχτα γκόλντεν μπόις», «καληνύχτα αρχηγέ»!.. “Καληνύχτα πατέρα”, “Καληνύχτα Τζον μπόι”. “Καληνύχτα μητέρα”, “Καληνύχτα Τζον μπόι”. “Καληνύχτα Μαίρη Έλεν”, “Καληνύχτα Τζον μπόι”. “Καληνύχτα Ελίζαμπεθ”, “Καληνύχτα Τζον μπόι”. “Καληνύχτα παππού”, “Καληνύχτα Τζον μπόι”... “Καληνύχτα Προκόπη”, “Καληνύχτα Κώστα μπόι”. “Καληνύχτα Θόδωρε”, “Καληνύχτα Κώστα μπόι”. “Καληνύχτα Ντόρα”, “Καληνύχτα Κώστα μπόι”. “Καληνύχτα Δημήτρη”, “Καληνύχτα Κώστα μπόι”. “Καληνύχτα Γιώργο”, “Καληνύχτα Κώστα μπόι”. “Καληνύχτα Βαγγέλη”, “Καληνύχτα Κώστα μπόι”. Καληνύχτα Άρη”, “Καληνύχτα Κώστα μπόι”. “Καληνύχτα και καλό ξημέρωμα, ρε Γιάννη Τραγάκη”, “Καληνύχτα πολυχρονεμένε μου πρόεδρε”. “Καληνύχτα γκόλντεν μπόις”, “Καληνύχτα αρχηγέ”!.. ΟΚ παιδιά, αλλά ένας να κλείσει τα φώτα στο “μικρό σπίτι” της οικογένειας Γουόλτονς, ύστερα από κάθε καληνύχτα έσβηνε κι ένα φως! Στο “μικρό σπίτι στο... λιμάνι” (της Ραφήνας) αυτοί είναι ικανοί, μέσα στον πανικό τους, να φύγουν νύχτα και να αφήσουν όλα τα φώτα ανοιχτά!.. Ό,τι θυμάμαι χαίρομαι, θα παρατηρήσει κάποιος, αλλά δεν είναι έτσι. Υφυπουργός της κυβέρνησης ονόματι Βλάχος (Γιώργος κι αυτός, αλλά όχι ο γνωστός...) μάς μίλησε με πόνο ψυχής για τον λαοπρόβλητο Κώστα που μένει “στο μικρό σπίτι της Ραφήνας” σε αντιδιαστολή με τα “γκόλντεν μπόις” της κυβέρνησης που έχουν από πέντε σπίτια ο καθένας, να ΄χουν να τ΄ αλλάζουν! Συγκινήθηκα. Ανέβηκε ένας κόμπος στον λαιμό μου. Θυμήθηκα τον Νίκο Ξανθόπουλο, να μεγαλώνει στα προσφυγικά της Καισαριανής και της Φιλαδέλφειας, να ΄ναι συνέχεια στο “μάνα δεν μου κολλάν τα ένσημα”, και δακρύζω. Κακούργα κενωνία, πώς τους κατάντησες. Τον θυμάμαι, τον πρόεδρο Κώστα, όχι τον Ξανθόπουλο, να μην αφήνει ευκαιρία να βγει στον δρόμο για να σφίξει χέρια, και να γνωρίσει την αποθέωση- “αποθεώστε με υπήκοοι, είμαι ο Πρωθυπουργός σας”. Κι έφτασε η στιγμή, που δεν έχει μούτρα να βγει σε κόσμο- όλο χωμένος σε κάτι αίθουσες εκδηλώσεων είναι, έρημος, βαρύς και (τελικά) μόνος, να αποτιμά το “κεφάλαιο” που είχε και σπατάλησε, σαν τον Τζαννετάκο στις παλιές ταινίες, που κληρονομούσε ολόκληρο εργοστάσιο και το ΄τρωγε στα μπουζούκια και στις γυναίκες. Δράμα... Τα ΄θελαν και τα ΄παθαν Δράμα μεγάλο, δε λέω, αλλά δεν θα βάλω και τον γάτο μου τον Λου να κλαίει. Τα ΄θελαν και τα ΄παθαν. Πήραν μια χώρα που πήγαινε καλά- ο κόσμος είχε δουλειές, λεφτά, ήταν αισιόδοξοςκαι την έριξαν στα τάρταρα της ανυποληψίας και της φτώχειας. Δεν υπάρχει ένας που να νιώθει αισιόδοξος για το αύριο. Δεν υπάρχει ένας που να νιώθει ασφαλής, ακόμη κι αν διαθέτει σαράντα πέντε ακίνητα σαν τον άλλον, που δεν τον κατονομάζω, επειδή εγώ ονόματα δεν λέω ούτε υπολήψεις θίγω. Αλλά να (τους) λυπηθώ, αποκλείεται. Ο πρόεδρος Κώστας το ξέρει αυτό- τόσους καναπέδες στο (μικρό) σπίτι της Ραφήνας έχει μετρήσει με την... πλάτη, βλέποντας τα μύρια όσα DVD, τις ώρες της... σκληρής δουλειάς, πάντα για το καλό του τόπου και του λαού... Το λέει κι ο Δανίκας, ότι άμα βλέπεις ταινίες γίνεσαι άλλος άνθρωπος, γιατί οι ταινίες είναι πολιτισμός. Ο Κώστας πάλι, άλλος άνθρωπος δεν ξέρω αν έγινε, του έκατσαν όμως μερικές κινηματογραφικές ατάκες που τις χρησιμοποιεί. Αίφνης αυτό που είπε προς υπουργούς και στελέχη “μη πυροβολείτε ο ένας τον άλλον” το έχει κλεμμένο από την περίφημη ατάκα των γουέστερν “μη πυροβολείτε τον πιανίστα”. Για λόγους που δεν έχω αντιληφθεί πλήρως, απέφυγε να τους συστήσει “περπατάτε τοίχο-τοίχο”- ως γνωστόν άμα περπατάς τοίχοτοίχο, όπως γινόταν στα γουέστερν, αποκλείεται να τη φας πισώπλατα. Έχω πάντως πρόταση: αντί να τους συστήνει κάθε φορά κάτι, θα ήταν προτιμότερο να τους στείλει τίποτε DVD, ορισμένα των οποίων έχουν αρκετά εύγλωττους τίτλους, όπως: “Ο πόλεμος των Ρόουζ”, “Κράμερ εναντίον Κράμερ” ή το περίφημο “Σαμψών και Δαλιδά”. Το τελευταίο μόνο για τη μνημειώδη φράση του Σαμψών “αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων”!.. Φρίκη, δεν τα μπορώ αυτά. Εντάξει να φύγουν, αλλά δεν χρειάζεται φεύγοντας να γκρεμίσουν και ό,τι υπάρχει γύρω τους. Πάντως όμως, μ΄ αρέσει που δεν καταλαβαίνουν Χριστό. Οι δημοσκοπήσεις τούς δείχνουν από το κακό στο χειρότερο, ο κόσμος έχει πειστεί ότι δεν υπάρχει ένας “καθαρός”- όλοι “κάτι” έχουν κάνει- κι εκείνοι συνεχίζουν απτόητοι. Έξι εκατομμύρια ευρώ, σου λέει, θα στοιχίσουν τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως. Έξι εκατομμύρια, ήτοι δύο δισεκατομμύρια παλιές δραχμούλες! Πλάκα μας κάνουν; Τι σόι εγκαίνια θα είναι αυτά; Τι θα γίνει δηλαδή και χρειάζεται να ξοδευτούν τόσα λεφτά για να κόψει μια κορδέλα ο Καραμανλής; Από χρυσάφι να ΄ταν η κορδέλα, και διαμαντένιο το ψαλίδι, πάλι τόσα λεφτά δεν θα κόστιζαν τα εγκαίνια. Τι γίνεται λοιπόν; Και ο Καραμανλής, που τάχα μου είχε κάνει σκοπό της ζωής του το “σεμνά και ταπεινά”, πώς ανέχεται αυτή την προκλητική σπατάλη την ώρα που άλλες 280.000 άνθρωποι προστέθηκαν στον μακρύ κατάλογο της φτώχειας; Τώρα αμέσως να το σταματήσει το σκάνδαλο- γιατί περί σκανδάλου στην κοινή ηθική πρόκειται. Έλεος, δηλαδή. Απ΄ όπου και να τους πιάσεις βρωμάνε. Ο αδιάφθορος Γιώργος Σουφλιάς, για παράδειγμα, πώς ανέχτηκε αυτό το άθλιο σκάνδαλο με τα διόδια; Πώς είναι δυνατόν να αυξάνουν τα διόδια σε δρόμους- καρμανιόλες όπως η Κορίνθου-Πατρών; Και τι σόι κράτος είναι αυτό που εκχωρεί σε ιδιώτες το δικαίωμα να εισπράττουν διόδια, και μάλιστα αυξημένα, στην προοπτική ότι κάποτεΚΑΠΟΤΕ!!- θα φτιάξουν δρόμους; Σε όλα τα μέρη του κόσμου, πρώτα φτιάχνουν τους δρόμους και μετά βάζουν διόδια. Και ασφαλώς δεν βάζουν διόδια σε δρόμους που το παίζεις κορόναγράμματα αν θα βγεις σώος στο τέλος της διαδρομής. Εδώ γίνεται το αντίθετο, με την ανοχή, ή και την επίνευση, της κυβέρνησης της Ν.Δ. Συγγνώμη, αν είναι έτσι, γιατί δεν εκχωρούν και την ίδια την... εξουσία της χώρας σε ιδιώτες; Είναι βέβαιο ότι με μια κάποια αμοιβή οι μάνατζερ θα την τρέξουν καλύτερα απ΄ ό,τι ο Καραμανλής και η παρέα του. Και χωρίς να πληρώνουμε και... διόδια! Δυο χρόνια προσπαθούσε ο Μάκης Γιακουμάτος, υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης, να οργανώσει τη μεταφορά του υπουργείου Απασχόλησης στο περίφημο κτίριο του Ολυμπιακού Χωριού. Έλεγε παντού ότι «αυτή ήταν η εντολή του Κώστα Καραμανλή». Προφανώς γιατί κάτι σχετικό τού είχε πει ο Καραμανλής- από την κοιλιά του αποκλείεται να το έβγαλε ο άνθρωπος. Δυο χρόνια συσκέψεις, προτάσεις, αποφάσεις, και επιπλέον πολύς κόπος να πειστούν οι συνδικαλιστές που δεν ήθελαν με τίποτε τη μετακόμιση. Στα δυο χρόνια, και ενώ η μετακόμιση ήταν έτοιμη, ο μεν Γιακουμάτος έμεινε εκτός κυβέρνησης, το δε ακίνητο παραδόθηκε στον Εφραίμ και την παρέα του, οι οποίοι με τη σειρά τους το πούλησαν- τι να το κάνουν; Να μεταφέρουν το Βατοπαίδι στους Θρακομακεδόνες; Δεν γινόταν. (Άσε που μπορεί να είχαμε και... πολιτικό πρόβλημα στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Πώς; Από τη γειτνίαση με τη Μονή του Αγίου Κυπριανού- μοναστήρι στο οποίο είναι ταμένο το μητσοτακαίικο. Καραμανλικοί στο Βατοπαίδι, μητσοτακικοί στον Άγιο Κυπριανό, πρόβλημα... Έκτοτε λοιπόν ο Γιακουμάτος δεν μιλάει. Όχι γιατί πήγε τζάμπα ο κόπος του, αλλά γιατί αυτός ξέρει επακριβώς τι έγινε. Πέντε μήνες έχει να μιλήσει, τον χάσανε και τα κανάλια που ήταν ο καλύτερος πελάτης τους στα δελτία των 8. Εμείς; Εμείς ψαχνόμαστε να δούμε πόσο κόστισε η προετοιμασία για τη μετακόμιση του υπουργείου Απασχόλησης, για να δούμε πόσο ακόμη θα πληρώνουμε το Βατοπαίδι...