Το Συµβούλιο της Επικρατείας µάς εκπλήσσει ξανά. Μέχρι τώρα το ξέραµε κυρίως για την οικολογική του ευαισθησία. Ισως και η νέα του απόφαση για το παλιό αεροδρόµιο στο Ελληνικό να είναι οικολογικά ευαίσθητη κατά βάθος, αφού µας θυµίζει αυτή την ξεχασµένη ιστορία, το Μητροπολιτικό Πάρκο.
Δεν έλεγε ακριβώς ότι δεν θα πρέπει το Ελληνικό να γίνει ποτέ ξανά αεροδρόµιο ο νόµος που ίδρυσε το «Ελ. Βενιζέλος», λέει το ΣτΕ, άρα οι ιδιοκτήτες µικρών αεροσκαφών που προσέφυγαν για να µπορούν να το χρησιµοποιούν έχουν δίκιο. Κι εδώ που τα λέµε, ποιον ενοχλούν τα αεροπλάνα τη στιγµή που τα τσιµέντα και η άσφαλτος των διαδρόµων προσγείωσης και απογείωσης είναι στη θέση τους; Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που ξεκίνησε η συζήτηση για το πάρκο και το µη πάρκο; Στο µεταξύ κανένα φυτό δεν κατάφερε να σπάσει το υλικό αυτό, να σκάσει µύτη από µια χαραµάδα της ασφάλτου και του τσιµέντου.
Τι κάνει η φύση; Δεν τα βγάζει πέρα µε την ανθρώπινη επέµβαση; Δεν µπορεί να επινοήσει ρίζες µε πριόνι, κορµούς µε τρυπάνι, να υποσκάψει αυτή τη στέρεη κατασκευή; Είδατε τι καλά υλικά χρησιµοποιούνται καµιά φορά στα δηµόσια έργα; Ηταν ο παλιός καλός καιρός µε τους τίµιους εργολάβους. Τώρα έχουµε χρεοκοπήσει και δεν µπορούµε να ασχολούµαστε µε πάρκα. Αυτό είναι το κακό µε τις χρεοκοπίες, δεν µπορείς να ασχολείσαι µε ωραία πράγµατα. Εδώ όταν πλουτίζαµε, έστω µε δανεικά αλλά δεν το ξέραµε, το τσιµέντο του Μητροπολιτικού Πάρκου ήταν αδιαπέραστο, τώρα που φτωχαίνουµε θα στραφούµε στο πράσινο; Μόνο εκείνο το Φύλλο του Βασιλικού, που αυτοβούλως πληµµυρίζει πράσινο την πολυκατοικία σε µια από τις πρώτες του νουβέλες, θα µπορούσε να µας σώσει, κατακτώντας µέσα στο καλοκαίρι δρόµους και διαδρόµους.
