Και στα δικά μας

O Ομπάμα είναι ο πρώτος Αφροαμερικανός πρόεδρος των ΗΠΑ. Η ανάδειξή του στην εξουσία έχει κι άλλες ενδιαφέρουσες πτυχές. Η προσωπικότητά του είναι αδιαμφισβήτητα «σαγηνευτική». Ποιος άλλος θα κινητοποιούσε τόσο κόσμο; Ποιος άλλος θα έκανε τις αμερικανικές εκλογές υπόθεση τόσων πολιτών του πλανήτη χωρίς αμερικανική υπηκοότητα; Η πορεία προς τη νίκη όμως είχε και άλλους ήρωες. Λιγότερο γνωστούς, αλλά εξίσου ενδιαφέροντες. Εμένα αυτός που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση είναι ο John Favreau. Ποιος είναι αυτός και γιατί τέτοιος ενθουσιασμός; Ο άνθρωπος που γράφει τους λόγους του Ομπάμα και είναι μόλις 26 χρόνων. Ο Favs, όπως τον αποκαλούν χαϊδευτικά όλοι στο επιτελείο του προέδρου, δεν διαφέρει και πολύ από τους συνομηλίκους του. Έχει σχεδόν παιδικό πρόσωπο και έχει δηλώσει ότι είναι δύσκολο να κάνει σοβαρή σχέση με το επάγγελμα που διάλεξε. Όπως όμως είπε και ένας φίλος μου, «αυτό δεν είναι δουλειά, είναι φαντασίωση». Στα 26 σου να γράφεις τους λόγους του πλανητάρχη δεν είναι και μικρό κατόρθωμα. Πόσω μάλλον αν γράφεις τους λόγους ενός ανθρώπου που φαίνεται να «ηλεκτρίζει» κάθε λογής ακροατήριο σε κάθε γωνιά της γης. Θα συνέβαινε ποτέ αυτό στην Ελλάδα; Η ερώτηση είναι ρητορική, γιατί όλοι ξέρουμε την απάντηση. Η ευλαβική προσήλωση στην επετηρίδα θα έριχνε τον Favs σε κάποιο γραφείο να διεκπεραιώνει γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Ο ηλικιακός ρατσισμός είναι καθημερινή πραγματικότητα για τους εργαζόμενους που έχουν την «ατυχία» να βρίσκονται λίγο πριν ή λίγο μετά τα 30. Ο τρόπος για να κερδίσεις τον σεβασμό στο εργασιακό περιβάλλον δεν είναι η απόδοσή σου ή οι ιδέες σου. Είναι η εμπειρία που αποκτάς με την πάροδο του χρόνου. Όλα τα προηγούμενα δεν έχουν σημασία, αν δεν έχουν γκριζάρει λίγο τα μαλλιά σου. Γι΄ αυτό λοιπόν, συμφωνείτε ή όχι με την Αμερική γενικά και τον Ομπάμα ειδικότερα, νομίζω πρέπει να αναγνωρίσετε κάτι. Είναι μια χώρα που «όλα είναι πιθανά», όπως άλλωστε έγραψε ο Favs και είπε ο Ομπάμα στην επινίκια ομιλία του. «Είτε είσαι νέος, γέρος, φτωχός, πλούσιος, δημοκρατικός, ρεπουμπλικανός, μαύρος, λευκός, ισπανόφωνος, Ασιάτης, Ινδιάνος, ομοφυλόφιλος, ετεροφυλόφιλος, άτομο με ειδικές ανάγκες ή όχι»- αν μου επιτρέπετε να παραφράσω λίγο ένα από τα γνωστότερα πονήματα του 26χρονου Favreau.

Λίγο σεμνά τα δισ.

Πάρτε καλέ τα δισ., χαρά μας να σας τα δώσουμε... Μα όχι, τι λέτε, δεν γίνεται, δεν είναι σωστό, εδώ είστε στα μέρη μας, πρέπει εμείς να κεράσουμε, δικός μας είναι ο γάμος! Δεν το συζητώ, αφού κάναμε το συνοικέσιο, έτσι δεν είναι, αν δεν το είχαμε σκεφτεί εμείς, να σας φέρουμε σε επαφή με το πλήθος αυτό των υπηκόων μας, θα είχε χαθεί ένα μεγάλο ειδύλλιο. Χμμ, έτσι νομίζετε; Κι εμείς γιατί έχουμε την εντύπωση ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χαθούμε με τους υπηκόους σας; Γιατί ξέρετε ότι δεν τους αρέσει να νιώθουν υπήκοοι, αυτό είναι το μυστικό. Μόλις σηκώσουν λίγο ανάστημα δεν θέλουν να είναι υπάκουοι. Κι αμέσως νομίζουν ότι μπορούν να χτίσουν το δικό τους σπίτι, να πάρουν το δικό τους αυτοκίνητο, να παντρευτούν, να κάνουν τα δικά τους παιδιά, οπότε καταλαβαίνετε τι συμβαίνει: έρχονται σε μας. Κι εκεί ξεχνούν πως είναι υπήκοοι, γι΄ αυτό μην τους μπερδεύετε τώρα με τέτοια δώρα που μας κάνετε μπροστά τους. Δεν το έχουν καταλάβει ότι έχουμε σχέση. Έρχονται σε μας επειδή θέλουν να αισθανθούν ελεύθεροι. Κρύψτε τα λεφτά στην τσέπη μια στιγμή, κι ελάτε εδώ παρακάτω να τα μετρήσουμε διακριτικά, μην προκαλούμε. Είναι παράνομος ο δεσμός μας, ή μάλλον πρέπει να είναι κρυφός. Μην εκτεθούμε, χαλάει το αλάτι της συνταγής. Θα τους προβληματίσουμε με αυτό το σούρτα-φέρτα, όλη αυτή η ελευθερία, η ατομικότητα που ενισχύουμε και οικειοθελώς μας την ακριβοπληρώνουν, να βρίσκεται στα χέρια σας έτσι ξαφνικά; Λίγο σεμνά τα δισ., ας κρατήσουμε τα προσχήματα, ο ψυχολογικός παράγων έχει μεγάλο βάρος στο πόσο ακριβής θα είναι η εξόφληση της δόσης του δανείου.